De heer Jozef "Joske" Goovaerts

Woonachtig te Zemst (1980) Geboren te Hombeek (2811) op dinsdag 16 april 1940 Overleden te Zemst (1980) op dinsdag 15 december 2020 op 80 jarige leeftijd Weduwnaar van Mevrouw Antoinette Andries

Levensalbum 

Je was een harde werker en hebt tot op het laatste moment gevochten. Spijtig genoeg was dit een strijd die je niet kon winnen.

Vaderke,
Over je jeugdjaren heb je vroeger nooit veel verteld.
Wel dat jouw vader op jonge leeftijd is gestorven en moeder Ciska
haar uiterste best deed om de 5 kinderen groot te brengen.
Ook vertelde je wel eens over je periode in de Chiro van Zemst en
dat je eerst niet mee kon op “zomerkamp” maar dat het op het laatste
moment toch nog gelukt is om je te kunnen laten meegaan en dat je
daar toen zo ongelooflijk blij voor was.
Op school volgde je houtbewerking en er was 1 bepaalde leraar
praktijk die jou ongelooflijk kon boeien en daar haalde je dan ook
schitterende punten voor.
Eenmaal je je diploma houtbewerking behaalde bloeide je open en je
trouwde op vrij jonge leeftijd met “je Antoinetteke”. Na eerst even
op de Rijkenhoek te hebben gewoond, bouwden jullie vrij snel jullie
huisje in de Leiweg.
Na een paar jaar kwam “ik” dan . Ik herinner mij nog altijd dat, als ik
je nodig had, je kon vinden ofwel eerst in de “garage” en later in je
“chalet”. Werken was je hobby, het “hout” had geen geheimen voor
jou. 1 maal per jaar gingen we wel op vakantie, dan gingen we ofwel
naar de Belgische Kust , de Moezel of het Zwarte Woud.
En dan werd je kleindochter Janthy geboren, de dagen dat ze bij
jullie verbleef werd ze met veel liefde omringd. Van zodra ze wat
groter was mocht ze mee op de “grote tractor” het gras maaien.

Jullie gingen ook zo graag met haar een ijsje eten en kijken naar de
diertjes van de kinderboerderij in Bornem. In jouw ogen kon ze heel
weinig verkeerd doen.
Ook kon je genieten van je pintje of je koffietje aan een tafeltje in het
Rubenshof bij Lieve of in de Richelieu bij Ingrid.
Stilletjes aan begon je gezondheid je parten te spelen en de laatste
jaren was je ook nog eens bedlegerig wat voor jou niet makkelijk was
omdat je vroeger nooit kon stilzitten.
Door de Corona was het laatste jaar niet zo evident maar je fleurde
wel elke keer op als we even mochten langskomen in het
Woonzorgcentrum Releghem. Op jouw manier miste je ook
‘jouw Antoinetteke’ die eveneens veel te vroeg gestorven is dit jaar.
Urenlang tegen mekaar praten was niet aan ons besteed maar op een
bepaalde manier waren een paar woorden en zinnen meestal genoeg
om elkaar te verstaan. Ik ben blij met de opvoeding die je mij hebt
meegegeven en ik ben er zeker van dat je daar ook “fier” over bent.
Vaderke, opa, we zullen je nooit vergeten, doe de groetjes aan ons
moederke hierboven en wij zullen er hier beneden mee voor zorgen
dat jullie fier op ons kunnen blijven.
Rust zacht x