| De heer Hugo Adriaens Liefste Helena, kinderen, kleinzoon en familie, papa’s sterven niet, ze glijden hooguit naar de overkant. Ze leven verder in wie blijft, in woorden en gedachten, in verhalen, in gevoel, in tederheid. Papa’s sterven niet, ze blijven in de buurt. Je ziet hen in de spiegel in een stukje van jezelf, je voelt hen in de kracht die leven heet. Papa’s sterven niet, ze worden bewaarders in de tijd. (meander) Hugo was een fijne mens, een toffe collega. Het staat vast dat hij zal gemist worden. Veel sterkte gewenst bij de verwerking van dit abrupt verlies.
|